මට තහනම් මල් කැකුලෙන් සුවද පැතුවට
මට දැනෙන්නේ එ මලේම සුවද අපමන
වැට මායිම් පසු කෙරැවත් මා පතු මල
සිප ගන්නට අඇයි තහනන් මා පතු මල

උස අත්තක උඩට වෙලා පිපුනු නුබ ගැන
බලා ඉන්න සදලු තලෙන් සිටුවරුන් මැද
ඔච්චම් කර අතු වහලෙන් හිරැ එබෙන විට
මදුරෙ දොර විවර වේද නුබ බලන්නට

දැනෙන දුක කවියක් වී නුබට කියන දින
උඩු මහලෙ කවුලු දොරෙන් නුබට අසේවිද
වටකොටු බැදි උයන් තෙරක හැඩට පිපුනු මල
සැඩ සුලගට අරන් යඉද මටත් නොදැනිම